Dat is toch maar een oubollige tekst??.

Een paar dagen geleden - het had die nacht behoorlijk hard geregend - stond ik om even over half acht nog wat slaperig naast mijn bed.

Mijn vrouw was al naar de huiskamer gelopen en riep dat ik even moest komen kijken. Op mijn blote voeten liep ik naar de huiskamer.
Mijn vrouw stond al op het balkon en wees. Het uitzicht vanuit onze flat ben ik na vijf jaren al gewend: de Botlekbrug, Kinderboerderij De Oedenstee en de schoorstenen van de diverse raffinaderijen zoals van Shell, die, soms onbedoeld, voor een onfrisse sfeerverlichting zorgen. Maar nu werd ik verrast door een prachtige regenboog, helemaal rond en fel gekleurd. "God, wat is dat mooi", liet ik mij, wellicht wat oneerbiedig, uit de mond vallen. Ja, het was een mooi gezicht. En ja, ik was blij en dankbaar dat ik ervan mocht genieten. Het zijn soms de kleine dingen die je iets doen. Ze kosten je niets en je mag er zo maar van genieten.

Danken en dankbaar zijn, soms lijkt het of dat het niet meer hoeft. Afgeschaft mag worden in een samenleving waarin de zinsnede "ik heb daar recht op" een soort rechtvaardiging moet zijn om die dankbaarheid maar even achterwege te laten.
En toch.... als je laat merken dat je echt dankbaar bent voor iets of voor een dienst die een ander jou bewijst, dan merk je aan die ander dat hij of zij daar blij mee is. Ondanks mijn geringe kennis van het Spaans merkte ik tijdens mijn tocht naar Santiago de Compostella dat een simpel "por favor" en "muchas gracias" een smeermiddel was in de wisselwerking met die ander. Net zo goed geldt dat natuurlijk ook voor andere talen:"thank you, merci beaucoup, danke schön", allemaal woorden die u wellicht ook vaak uitgesproken heeft.

Ja, zult u misschien zeggen, het is makkelijk om dankbaar te zijn als het je allemaal mee zit! Dat is waar, maar sta er eens bij stil wat u eigenlijk als heel normaal beschouwt.
We hebben een dak boven ons hoofd, er hangen kleren in de kast voor warme en koude dagen, in de voorraadkast ligt voldoende voedsel en gelukkig leven we niet in een oorlogsgebied! Ook als je lichaam niet meer zo goed functioneert door ziekte of ouderdom, blijven er nog genoeg zaken om dankbaar voor te zijn: een bloemetje ontvangen, een onverwachte visite krijgen. Laten we vooral niet vergeten van wie we alles wat we ontvingen kwam. In het boek Genesis lezen we dat God de hemel en de aarde schiep en alles wat daarop leeft en groeit. God heeft de mens als beheerder aangesteld, al maken we er op dit moment wel een troep van! Gelukkig blijft God ons mensen trouw en heeft hij ons niet opgegeven.

Ik las in een boek een korte anekdote.
Abraham zat voor zijn tent in de schaduw van een eik. Er kwam uit de woestijn een oude man naar hem toe. Hij zag er moe en dorstig uit en dus nodigde Abraham hem uit voor een maaltijd. De oude man was blij dat hij kon uitrusten. Aan het begin van de maaltijd zei Abraham "Laten we God danken, want door zijn goedheid hebben we te eten." Toen zei de oude man: "Ik ken jouw God niet . Ik hoef hem dus ook niet te danken!" Abraham werd boos en joeg de oude man weg, 's Avonds echter kwam God langs en vroeg aan Abraham: "Abraham, waar is jouw gast?" Abraham vertelde dat hij hem weg gejaagd had, omdat hij U niet wilde danken. Toen zei God: "Jarenlang heb ik de mensen hun ondankbaarheid verdragen en toch heb ik hen te eten gegeven. Is het jou te veel om hem maar één nacht te verdragen?"

In diverse liedboeken staan er liederen die God willen danken. Een er van is het lied
"Dank u voor deze nieuwe morgen"uit het Liedboek (218) maar ook uit de Randstadbundel (367). Een lied dat kort onze dankbaarheid beschrijft, al is de tekst in beide liederen iets verschillend. De kern blijft hetzelfde.

Een echtpaar dat wilde trouwen in de kerk stelde samen met de pastoor de viering samen. Ook de liedkeuze werd besproken. Tegen een lied had de pastoor wel wat bezwaar. U raadt het al: lied 218 / 367! Zijn commentaar was: "Meneer dat is toch een oubollig lied met een oubollige tekst! Dat zingen we al jaren niet meer!" Gelukkig heeft het echtpaar voet bij stuk gehouden. Tijdens de huwelijksviering klonk het oprecht: "Dank u voor deze nieuwe morgen, dank U voor elke nieuwe dag! Dank U dat ik met al mijn zorgen bij U komen mag."

Léon Janssen